GİRESUN/DOĞANKENT/ŞADI KÖYÜ

YOL

Okunma Sayısı:428

YAZARLAR - Çakır AYŞA
Eklenme Tarihi:2018-06-03 15:26:58

Çakır AYŞA

Bir yol hikayesidir almış başını gidiyor bugünlerde.

Karaağaç’ı Kızlar Harmanı’na bağlayan yol, Güvenlik Köyü’nü Fırışlık Mahallesi’ne bağlayan yol, Yardibinden geçit vermeyen yol gündemdeki sıcaklığını koruyor.

Kendi adıma bu güzergahları onaylıyorum ve uygun görüyorum. Bu yollar hangi güzergahlardan olursa olsun, ne kadar yol o kadar ulaşım rahatlığı, o kadar da gelişim diyorum ve şahsım adına üzerime düşeni yapmaya hazır olduğumu söylüyorum.

Ama bir şey kafamı çok karıştırıyor.

Yol deyince;

• Coğrafi yapımız gereği inadına dik, inadına kıvrım kıvrım su arkı gibi yollardan, kenardaki otları kendine tutamak yapan, çalıları baston yapan,  sırtında yük, kafalar yere değecek gibi yürüyen veya yürümeye çalışan, eteğinin ucu belinde terinin mendili çember, evine çıkana kadar çorabının altı üstüne dönen kadınlarımız, kızlarımız, gelinlerimiz geliyor aklıma.
• Bu yollardan 50 kilo un çuvalını sırtına, on kilo tuz torbasını da eline alıp önden otların çisesini ezen babalarımız, abilerimiz, çocuklarımız geliyor aklıma.
• Sırtlarda sürüne sürüne taşıdığımız, daha da  olmadı sallar yapıp omuzladığımız hastalarımız, hastaneye yetişemeyen, çocuklarını çalı çılpı diplerinde yollarda doğuran kadınlarımız, sandalyelerden akülü araba yaptığımız yaşlılarımız, gelinçinin önünde yeke başına gelinliği ile cebelleşen gelinlerimiz, inci gibi tek sıra halinde düğünümüze, cenazemize gelen cemiyetlerimiz ve tek tek sıra halinde yolculanan ölülerimiz, sal taşımak için yolun altında üstünde basmaya yer arayan insanlarımız geliyor aklıma.
• Akan çatılarımızı örtemediğimiz,  yıkılan duvarları öremediğimiz, baba ocağına yapamadığımız, sırf yolu takip ederek sazak çamurlara diktiğimiz evlerimiz geliyor aklıma.
• Belki size bencilce gelecek ama herkesi karşısına almayı göze almış ancak evinin önüne bir yol getiremeden göçüp giden babam geliyor aklıma.
• Hastalığı süresince çocuklarımın omuzlarına ağır geliyorum diye evinin tüm odalarıyla tek tek helalleşip, vedalaşan gelin anam geliyor aklım.
• Yaşamının son günleri olduğunu ve bu hasta haliyle evine çıkabayacağını bile bile, “beni köye götürün”  deyip ayaklanan ama köye çıkınca camiyanda evinin hizasına gelip, uzaktan bakıp bakıp dolan gözlerini bizden kaçıran Ali İhsan’ım geliyor aklıma.

Kapısında yol olmayan köyümüzdeki evlerimize baktığımızda, koltuk takımı, televizyon, çamaşır makinesi yani şehirdeki evlerde ne varsa var. Aldığımız her eşyayı sırtımızda patikalardan taşıyor olmamız “Ayranı yok  içmeye, tahteravalli ile gider…..” atasözünün en çok anlam bulduğu yer olsa gerek.

Biz “yol”suzluğun bedelini yüreklerimiz kanayarak, gözyaşlarımızla ödedik ve unutmadık da.

Dağları, tepeleri, obuzları, kayalıkları geçer de yol bir “bizi” geçemez.

Üç beş fındık ocağımızı, iki tarla önlerimizi ve bizim birbirimize olan kinlerimizi, düşmanca tavırlarımızı, bencilliğimizi geçemez. Ve biz teknolojinin sınır tanımadığı bir dünyada ilkel toplumun, ilkel şartlarıyla hayatımızı idame etmeye devam ederiz.

Elinizi yüreğinize koyup “komşularım hayden, hep beraber olalım.” diyerek;

• Susturun sallarda taşıdığımız analarımızın acılarını,
• Susturun çalı dibinde dünyaya ilk haykırışını yapan bebekleri,
• Susturun eteği ile cebelleşen gelinlerimizi,
• Susturun evinin her bir taşını, her bir  eşyasını ağzı yerde tırmanarak taşıyan analarımızı, bacılarımızı.
• Susturun gözü arkada giden ölülerimizi dirilerimizi,
• Susturun çalının, çırpının, dikenin yırttığı bacaklarımızı,
• Susturun manken gibi dışarıya taşmadan, her adımını kontrollü basan ayaklarımızı,
• Susturun tüm cemiyetlerimizi.

Yol ister Karaağaç’tan olsun, ister Güvenlik Köyü’nden olsun, her nereden geçerse geçsin, yeter ki ucunda geleceğe dönük bir ışık olsun ve bu ışıktan faydalanabilecek herkes önder olsun.

Eklenme Tarihi: 03-06-2018
Tweet

Bu sitede yayınlanan yazıların tümünün yayın hakkı www.sadikoyu.com'a aittir.

                                                             YORUM EKLE